Περι Γενικής Συνέλευσης - Άποψη με άλλο μάτι

Με αφορμή την παρθενική μου εμφάνιση ως αναπληρωματικός εκλέκτορας στη ΓΣ του ΠΦΣ, θα ήθελα να σας μεταφέρω το κλίμα της Γ.Σ. από μία διαφορετική άποψη.

Η Γ.Σ. ξεκίνησε με το χειρότερο δυνατό τρόπο. Πρώτη φορά στην ιστορία των γενικών συνελεύσεων τίθεται θέμα προεδρίας της ΓΣ. Ο κος Θεοδοσιάδης πρότεινε τον νέο συνάδελφο κο Γκορτσίλα, η "αντίπαλη θέση" τον κύριο Γαλανόπουλο, και δεδομένης της διαφωνίας προχώρησαν σε ψηφοφορία! "Εδώ ο κόσμος καίγεται, και το μ%8νι γα*^#ται λέμε στην επαρχία.."
Από τους εκλέκτορες, τα πρόσωπα και των δύο υποψηφίων προέδρων ήταν σεβαστά, χωρίς να απασχολεί ουσιαστικά κάποιον το τελικό αποτέλεσμα, αλλά καθαρά για θέμα εντυπώσεων έγινε ότι έγινε με σφάλματα και από τις δύο πλευρές, που δε θέλω να τα αναφέρω. Προσωπική μου θέση είναι ότι ο κος Γαλανόπουλος θα έπρεπε να παραιτηθεί εξαρχής για να δώσει τη θέση σου σε ένα νέο φαρμακοποιό για να μάθει, και ο κος Θεοδοσιάδης να το χειρίζοταν κάπως πιο κομψά. Το θέμα ίσως είχε θετικά αποτελέσματα, μιας και τα πνεύματα εκτονώθηκαν στα μη ουσιαστικά θέματα, και προς τιμήν του ο κος Γαλανόπουλος , παίρνοντας πρώτος το λόγο έδειξε, ότι μέσα σε εκείνη την αίθουσα, δεν υπάρχουν "μισοί- μισοί" αλλά είμαστε ΕΝΑ. Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και ο κος Μακρυγιάννης, ο στεναχωρημένος από τον αποκλεισμό κύριος Λουράντος, ο Σοφιανόπουλος , ο Καραγεωργίου κτλ..

Για την ακρίβεια , δεν ήμασταν 100% όμως "ΕΝΑ"... Με λύπη μου , παρατήρησα ότι εντός της αίθουσας, υπήρχαν άτομα, που όχι μόνο δεν έκαναν για φαρμακοποιοί , αλλά ούτε για τσοπάνηδες! Κάποια στιγμή όλα τα πτυχία θα είναι σαν τα κωλόχαρτα, μόνο για σκούπισμα.. 

Στα θέματα μας τώρα... Από ότι ειπώθηκε κάποια λέγονται αλλά δε γράφονται.. Το ότι οι υπουργοί μας, βαράνε προσοχή στους τροικανούς είναι ένα θέμα γνωστό και που μας φέρνει όλους τους κλάδους στη δυσχερή αυτή θέση.. Τα προβλήματα ειπώθηκαν.. Δε συζητάμε επι της ουσίας για διαπραγμάτευση, γιατί για να διαπραγματευτείς πρέπει να έχεις όπλο, απλά αναφέρθηκε τι προσπάθησε ο κλάδος. Το αποτέλεσμα της προσπάθειας απλά κέρδισε λίγο χρόνο , που είναι καλό προς το παρόν αλλά δεν εξασφαλίζει τίποτα, ειδικά μετά τις εκλογές.. Όπως προανέφερα, πρέπει να έχεις όπλο για να δώσεις μάχη, και όπλα δεν είναι ούτε οι απεργίες που έχουν 70% συμμετοχή ούτε 70% αναστολή ούτε πρωτοφανείς - πρωτοποριακές ιδέες! Δεν κατηγορώ τους έχοντες e-shop αλλά αυτούς τους μάγκες "συναδέλφους" που κανιβάλισαν τα πάντα στα e-shop, ούτε όλους τους διευρυμένους αλλά πάλι τους πρωτοπόρους διευρυμένους σε κάθε νομό..
Κάποιες στιγμές την προσοχή μου , αποσπούσαν κάτι γυναικείες κουβέντες κομμωτηρίου του στυλ..
"εγώ δεν βγαίνω οικονομικά στη Γλυφάδα να κάνω απεργία, έχω 3 υπαλλήλους.."

"εγώ δεν είμαι σαν τον άλλον το χαζό το δευρημένο που κάθεται ως τις 11, δουλεύω μόνο τις εμπορικές ώρες και όποτε σπάσει η δουλειά , φεύγω..."
Καταλαβαίνετε ότι με τέτοιο επίπεδο, δε γίνεται να υπάρχει ενότητα..
Κλείνοντας άποψη του κλάδου ενωμένου, ή "σχεδόν ενωμένου" ήταν να προσπαθήσουμε να βρούμε τρόπους φιλικούς , ώστε να βρεθεί μια μέση λύση μεταξύ ¨"καλών και κακών φαρμακοποιών", παρά το να αποτελούμε μπαλάκι μεταξύ "καλού και κακού υπουργού.. Τα μάτια μας τα βγάλαμε μόνοι μας όπως αποκαλύφθηκε, όταν κάποια τζιμάνια άπληστα, έστελναν email στην Τρόικα γιατί ο κακός και τεμπέλης Φαρμακευτικός Σύλλογος δεν τους αφήνει να δρουν όπως γουστάρουν, ΑΛΛΑ τα ίδια τα τζιμάνια όταν τέθηκε θέμα ιδιοκτησιακού με δυνατότητα μη φαρμακοποιού να μπαίνει σε φαρμακείο , ήταν αυτά που τηλεφωνούσαν τα μέλη των ΔΣ , ακόμα και μια ώρα τη νύχτα γιατί τους έλουζε κρυος ιδρώτας...
Συνεχίζεται...