Κλειστά επαγγέλματα
Όταν ημουν μικρός είχα ένα όνειρο.
Στο χωριό που ζούσα όλοι οι κάτοικοι προμηθεύονταν νερό από το πηγάδι , το οποίο ήταν ιδιοκτησία μου κ τους πουλούσα το νερό.
Επειδή το νερό ήταν ζωτικής σημασίας ωστόσο, δε μπορούσα ανεξέλγκτα να το πουλάω όπως θέλω. Το κράτος μου είχει ορίσει την τιμή που θα το πουλάω κ με ανάγκαζε να πληρώνω μεσάζοντες-γνωστες,ελεγχόμενους από το κράτος , έναν για κάθε μαχαλά (μαχαλας = περιοχή). Κάθε μεσάζοντας αμείβονταν με συγκεκριμένο ποσοστό επι των πωλήσεων κ είχε την υποχρέωσει να ελέγχει κ την ποιότητα του νερού στα χημικά εργαστήρια, οπότε αναγκαζόμουν πριν εμφιαλώσω το νερό να το αποστειρωσω με προσοχή κ να το συσκευάσω στις σωστές συσκευασίες.
Όλο αυτό μου κόστιζε. Πήγαινε μεν καλά η επιχείρηση μου αλλά θα μπορούσα να πουλάω λιγότερο ποιοτικα κ πιο ακριβά. Η ευρωπαική Νομοθεσία δε με άφηνε. Πήγα να πιέσω το Δήμαρχο αλλά μου είπε ότι δε μπορούσε να κάνει τίποτα, διότι από τη μία ήταν ο νόμος, από την άλλη ένας ραδιοφωνικός σταθμός τοπικός θα τον έκραζε...
Σκεφτόμενος έπραξα. Πάω στο σταθμό κ του λέω (FM 100). "θέλω, να μου δώσεις το σταθμό σου". -Κοστίζει τόσο , μου απάντησαν. Κατάλαβα ότι δε με συμφέρει. Πήγα απαίτησα από το κράτος να με αφήσει να εκπέμπω στην ίδια συχνότητα κ μου απάντησαν ότι δεν επιτρέπεται. Η συχνότητα ανήκει μόνο σε έναν. Απαίτησα , όταν ο καναλάρχης φτάσει στη σύνταξη , να μου παραχωρήσει εμένα τη συχνότητα, επειδή είναι κρατική. Πάλι δε γινόταν γιατί πλέον η συχνότητα ανήκει στο κανάλι , κ μόνο όταν κλείσει αυτό , θα έρθει η άδεια στο κράτος. Μου πρότειναν να πάρω μία άλλη που ήταν ελεύθερη, αλλά εμένα το 100 μου αρέσει σαν αριθμός κ ήμουν ανένδοτος. Αλλά ο νόμος όριζε απόσταση συχνοτήτων, κ περιορισμένο αριθμό εκπομπών για προστασία της Δημόσιας υγείας.
-Τι λέτε, ρε παιδιά, δε μπορώ να ασκήσω όπως θέλω το επάγγελμα μου? Δε μπορώ να ανοίξω στους 99,9 κ να επιβιώσει ο σταθμός με τη μεγαλύτερη Κεραία? Γιατί μου το απαγορεύετε? Ποια υγεία μου λέτε? Τους είπα κ το ρητό "Ο Ολυμπιακός κ το Αιγάλεω να νικανε, κ όλοι οι άλλοι να πανε να γα...." Η ευρωπαική οδηγία με περιόριζε, όπως κ τα ανεξάρτητα ,τότε, ΜΜΕ.Τι να κάνω?
Η λύση δεν άργησε να βρεθεί. Ξεκίνησα λαδώνοντας κάποιους δημοσιογράφους. Κατάλαβα ότι έτσι αποκτούσα δύναμη. Πλέον περνούσα ότι ήθελα στον κόσμο. Ταυτόχρονα , κατάφερα κ εισχώρησα κ στον τομέα της Πλαστικοποίησης, κ σε ελάχιστα χημικά εργαστήρια. Οι μεσάζοντες ωστόσο μου χαλούσανε τη σούπα, κ τα υπόλοιπα ανεξάρτητα εργαστήρια.
Έμαθα ότι ο βουλευτής που είχα πρωτομιλήσει κ ο δήμαρχος, σπατάλησαν κ υπεξαιρεσαν πολλά λεφτά, Χρεωμένοι ως το κόκκαλο. Η τράπεζα τους πίεζε να βρουν λεφτά. Οι φόροι στο χωριό, ο ένας μετά τον άλλον. Ο κόσμος πεινούσε, αλλά ο δήμαρχος συνέχισε να τρώει (ισχυρίζοταν στους χωριανούς ότι μαζί τα φάγανε). Όπως είπε κ ο Bill Gates, ήμουν στη σωστή θέση τη σωστή στιγμή. Πήρα το δήμαρχο στο ταπεινό μου δωμάτιο, στο Βασιλιά Γιώργο, όπως ονόμαζα το πατρικό μου, κ του έβαλα ένα γενναίο φάκελο με λεφτά μέσα στη τσέπη του...
-Απλα θα πεις στο χωριό ότι η Τράπεζα σου επιβάλλει να κάνεις κάποιες αλλαγές. Είναι για το καλό όλων.. Οι μεσάζοντες-(φαρμακοποιοί) είναι περιττοί αυτό θα τους πεις. Τα άλλα άστα πάνω μου, έχω τα ΜΜΕ πλέον..... Έχω φτιάξει κ 2-3 εικονικούς συλλόγους από δήθεν μεσάζοντες χωρίς δουλειά με μέλη έναν απόστρατο στρατηγό, έναν υπάλληλο απο το δημαρχείο, κ εναν υπάλληλο της εταιρίας μου... Θα κάνω ντόρο....
Με τιμή, ο ιδιοκτήτης
Malapis Lavifarmakis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου