Πικρές αληθειες από Σωτηρόπουλο

Οι προτάσεις μακριά από τακτικισμούς και εκλογικούς υπολογισμούς μπορούν να οδηγήσουν με μεγαλύτερη ασφάλεια τους φαρμακοποιούς σ’ ένα καλύτερο αύριο.

Από τον Χαράλαμπο Πετρόχειλο

Στην ουσία της κάθε εκλογική διαδικασία έχει τη λογική της ανανέωσης, της εξέλιξης, της βελτίωσης -ακόμη κι εάν η βελτίωση δεν είναι τίποτε άλλο από την παγίωση μίας θετικής κατάστασης- με την έννοια ότι αυτός που εκλέγει έχει μπροστά του κάποιες προτάσεις που –υποτίθεται- θα τον

οδηγήσουν σ’ ένα καλύτερο αύριο. Και εκεί έρχεται το ερώτημα. Τις προτάσεις αυτές ποιοι τις κάνουν και γιατί; Το περιεχόμενο τους είναι ρεαλιστικό, πόσους και ποιους εξυπηρετούν;

Οι προτάσεις όσων κατεβαίνουν σε μία εκλογική μάχη διεκδικώντας την εκλογή τους έχουν βαρύνουσα σημασία γιατί υπάρχει η προοπτική της εφαρμογής τους την επόμενη μέρα των εκλογών από αυτούς που ανέλαβαν την ευθύνη να τις υλοποιήσουν με τον θεσμικό τους ρόλο.

Δυστυχώς όμως -και αυτή είναι μία πραγματικότητα πολύ συνηθισμένη πλέον- «πρωταγωνιστές» που βγαίνουν μπροστά ισχυριζόμενοι ότι θέλουν να συνεισφέρουν στο κοινό καλό, βρίσκουν την ευκαιρία να βολευτούν οι ίδιοι απαξιώνοντας τελικά διαδικασίες αλλά το κυριότερο απογοητεύοντας και αποτρέποντας πραγματικά ικανούς ανθρώπους να λειτουργήσουν με τη συμμετοχή τους θετικά για το κοινό καλό.

Γι’ αυτό και το DailyPharmaNews θεωρεί εξίσου σημαντικές –αν όχι και περισσότερο σημαντικές- τις σκέψεις και τις προτάσεις και όσων βρίσκονται πίσω από τις κουρτίνες, αυτών που καθημερινά πασχίζουν να τα φέρουν βόλτα, που δίνουν τη μάχη τους και αγαπούν το επάγγελμά τους και θέλουν χωρίς κάποιο προσωπικό όφελος να δουν τα πράγματα να πηγαίνουν καλύτερα.

Αφορμή για τα παραπάνω στάθηκε η τοποθέτηση ενός νέου σε ηλικία φαρμακοποιού – συνδικαλιστή ο οποίος αποφάσισε να μην συμμετάσχει στα κοινά, κατά τη διάρκεια του πρόσφατου 5ου Πανθεσσαλικού Φαρμακευτικού Συνεδρίου.

Μία τοποθέτηση για την οποία καταχειροκροτήθηκε καθώς φάνηκε ότι ήταν εκ βάθους καρδίας με αναφορές σε πράγματα που δυστυχώς δεν αγγίζονται ούτε καν ακούγονται από εκείνους τους οποίους θα έπρεπε. Και δυστυχώς ό,τι δεν ακούγεται, δεν συζητείται και δεν λύνεται.

Το θάρρος να πει κάποια πράγματα με το όνομά τους είχε ο πρόεδρος του Φαρμακευτικού Συλλόγου Καρδίτσας κ. Κώστας Σωτηρόπουλος, ο οποίος στην ομιλία του στο τραπέζι με όλους τους προέδρους των Φαρμακευτικών Συλλόγων της Θεσσαλίας με αφορμή την φράση του προέδρου του Φαρμακευτικού Συλλόγου Μαγνησίας κ. Κώστα Ματσιόλη ότι «όποιος δεν εξελίσσεται, πεθαίνει», κάτι που με άλλα λόγια λίγο πολύ υποστήριξαν και οι άλλοι πρόεδροι των Φαρμακευτικών Συλλόγων της Θεσσαλίας αναρωτήθηκε: «Τι εξέλιξη όμως θέλουμε συνάδελφοι;».

Και συνέχισε: «Δεν εξελίχτηκε το φαρμακείο όλα αυτά τα χρόνια; Δεν περάσαμε από το φαρμακείο των υψηλών τιμών της δεκαετίας 2000-2010 στο φαρμακείο – εμπορικό κατάστημα τη δεκαετία 2010 μέχρι και σήμερα; Δεν γίναμε φαρμακοποιοί – έμποροι; Δεν μας το πουλήσανε αυτό; Δεν το κάναμε; Δεν δημιουργήσαμε μόνοι μας eshop; Όχι εξελιχθήκαμε απλώς. Μεταλλαχθήκαμε πλήρως! Μιλάμε για υπηρεσίες την ώρα που κάνουμε τους εμπόρους στο παραφάρμακο ευτελίζοντας τις τιμές και όπως είπε και ο κ. Κουτσούκης (σ.σ. ο πρόεδρος του ΦΣ Λάρισας) τρωγόμαστε μεταξύ μας στο παραφάρμακο χωρίς κέρδος».

Η άποψη του κ. Σωτηρόπουλου είναι ότι «στα χρόνια της κρίσης το φαρμακείο μεταλλάχθηκε. Εγώ άνοιξα το 2008, στο τέλος του μεγάλου πάρτι των τιμών που ήταν μία πραγματικότητα. Και οι φαρμακοποιοί του πάγκου δεν χρειάστηκε να βιοποριστούν από κάτι άλλο. Έτσι ήταν. Αναγκαστικά στα χρόνια της κρίσης η μείωση των τιμών άρχισε να γεννά την ανάγκη των  φαρμακοποιών να εξελιχτούν σε αυτό που είμαστε σήμερα. Και τι είμαστε σήμερα; Είμαστε μία ομάδα ανθρώπων που λεγόμαστε φαρμακοποιοί και όλοι προσπαθούμε να κάνουμε τους εμπόρους. Όλοι κοιτάμε και ζηλεύουμε το eshop που πουλάει χαμηλά και λέμε στις εταιρείες “δώσε και σε εμάς λίγο έκπτωση, ενίσχυσε το φυσικό σημείο”.  Να πουλήσω τι;».

Το μέλλον για τον απερχόμενο πρόεδρο του ΦΣ Καρδίτσας είναι το φαρμακείο να είναι μονάδα πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας. «Εγώ πιστεύω στο φαρμακείο ως μονάδα πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας. Και πιστεύω ότι από το 2020 και μετά θα πρέπει να εξελιχθούμε σε αυτόν τον τομέα. Να αφήσουμε πίσω τον φαρμακοποιό – έμπορο και να γίνουμε φαρμακοποιοί – επιστήμονες. Γιατί μόνο μέσα από εκεί θα μπορέσουμε να επιβιώσουμε ως κλάδος».

Για τον κ. Σωτηρόπουλο ο κορυφαίος αγώνας για τον φαρμακοποιό σήμερα είναι ο αγώνας για το ιδιοκτησιακό. «Από εκεί οριζόμαστε, αυτό-προσδιοριζόμαστε ως ιδιοκτήτες φαρμακείων και αυτό είναι το μοντέλο που ταιριάζει και στη χώρα. Εγώ πιστεύω στον φαρμακοποιό που θα έχει το εμπορικό κομμάτι στο φαρμακείο του αλλά δεν θα ορίζεται από αυτό. Πιστεύω στο φαρμακείο που δεν θα έχει ανάγκη να έχει eshop. Σήμερα δεν υπάρχουν διαδικτυακά φαρμακεία. Τα eshop που βλέπετε είναι εμπορικά πολυκαταστήματα.  Είναι ηλεκτρονικά πολυκαταστήματα που πουλάνε οτιδήποτε. Δεν υπάρχει κανένα πλαίσιο το οποίο να τα ορίζει και ούτε και θεωρώ ότι ο Πανελλήνιος θα προχωρήσει σε κάτι τέτοιο. Το ηλεκτρονικό φαρμακείο στο εξωτερικό είναι το φαρμακείο που εκτελεί συνταγές ιντερνετικά. Δεν είναι το ηλεκτρονικό κατάστημα που πουλάει κρέμες ή οτιδήποτε άλλο. Αυτά είναι καταστήματα τα οποία μπορεί να έχει ο οποιοσδήποτε. Δεν χρειάζεται να είσαι φαρμακοποιός για να έχεις κάτι τέτοιο. Θεωρώ ότι δεν πρέπει να ζηλεύουμε αυτόν που έχει eshop. Αυτός που το έχει καλά κάνει και το έχει. Κάνει μία άλλη δουλειά. Εμείς θα πρέπει να κοιτάξουμε το τι έχουμε εμείς και πως θέλουμε να εξελίξουμε το δικό μας χώρο και θα τον περιφρουρήσουμε. Ακόμη και το τι θα πουλάμε μέσα στο φαρμακείο θα πρέπει να το επαναπροσδιορίσουμε. Θεωρώ ότι θα πρέπει να ανοίξει μία συζήτηση για το ποιο θα είναι το φαρμακείο του αύριο και τα πρότυπα που βλέπουμε στην Ευρώπη να παίρνουμε τα καλά από την Ευρώπη. Να πάρουμε και να δούμε πραγματικά τι υπηρεσίες προσφέρουν τα φαρμακεία στην Ευρώπη και ας τα φέρουμε εδώ».

Ήδη έχουν γίνει κάποια βήματα στην προσπάθεια ανάδειξης του φαρμακείου σε μονάδα πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας που ενώ φαίνεται ότι από πολλούς φαρμακοποιούς δεν έχουν εκτιμηθεί αρκετά –πολλοί τα υποτιμούν- έχουν κάποιο θετικό αποτέλεσμα στην καθημερινότητα του φαρμακείου. «Αυτό που θέλω να σας πω είναι ότι και με τον Αρεταίο (σ.σ. πρόγραμμα της Ομοσπονδίας Συνεταιρισμών Φαρμακοποιών Ελλάδας για την πρόληψη και έγκαιρη διάγνωση του σακχαρώδη διαβήτη) αλλά και με τον εμβολιασμό που θεωρώ ότι τα τελευταία χρόνια έγινε πολύ μεγάλη προσπάθεια και από τον Πανελλήνιο αλλά και από τους Φαρμακευτικούς Συλλόγους για την προώθησή του έφερε αποτελέσματα. Έφερε κόσμο στα φαρμακεία μας. Εγώ σ’ ένα επαρχιακό φαρμακείο ενός μικρού χωριού είδα τον κόσμο να έρχεται και να με ρωτά και να ζητά τη δική μου συμβουλή και τη δική μου βοήθεια πάνω στο κομμάτι του εμβολιασμού. Και σιγά – σιγά αυτό είναι που δίνει και την αξία στο φαρμακείο μου, όπως και στο δικό σας. Εγώ πιστεύω ότι μόνο μέσα από τέτοιες ενέργειες και μέσα από την επένδυση στην επιστημοσύνη μας μπορούμε να προχωρήσουμε», ανέφερε ο κ. Σωτηρόπουλος.

Ωστόσο υπάρχουν σοβαρά ζητήματα που θα πρέπει να αντιμετωπιστούν. Πρωταρχικής σημασίας είναι η εφαρμογή του Κώδικα δεοντολογίας των φαρμακοποιών. «Κώδικας. Είναι κομβικό σημείο ώστε να μπορέσουμε και ως φαρμακοποιοί να συνεχίσουμε να υπάρχουμε. Τα μισά προβλήματα στους Συλλόγους είναι λόγω των ελλείψεων που υπάρχουν στον Κώδικα ο  οποίος θέλει μία αναβάθμιση αλλά θα πρέπει να αρχίσει να τηρείται. Εγώ δεν αντέχω τον συνάδελφο που φεύγει από το φαρμακείο και αφήνει πίσω έναν άσχετο υπάλληλο ή τη μάνα του ή τον πατέρα του ή τον ξάδερφό του. Υποτιμά το επάγγελμά μας. Ποιο επάγγελμα να υπερασπίσουμε; Αυτό είναι η ουσία του επαγγέλματός μας. Δεν το σεβόμαστε εμείς οι ίδιοι. Μάζεμα βιβλιαρίων. Απίστευτο! Χρόνια! Εγώ πλέον όταν συζητώ με έναν φαρμακοποιό τον ρωτάω εάν μαζεύει βιβλιάρια για να δω εάν πρέπει καν να συζητώ μαζί του. Εάν το κάνει αυτό, δεν έχει νόημα. Δεν κάνουμε την ίδια δουλειά. Άλλη δουλειά κάνει αυτός».

Ο κ. Σωτηρόπουλος αναφέρθηκε επίσης στο θέμα της συνταγογράφησης χωρίς ιατρική συνταγή. «Κανένα φάρμακο χωρίς ιατρική συνταγή. Το λέει ο γιατρός. Όμως δικό μας είναι αυτό. Εμείς πρέπει να το κάνουμε “σημαία” μας. Φεύγει από μένα ο ασθενής επειδή δεν του χορήγησα αντιβίωση, δεν του χορήγησα παυσίπονο, πηγαίνει δίπλα στον… Θανάση και αυτός του δίνει Lonarid χωρίς συνταγή. Αυτά τα πράγματα πρέπει να τελειώνουν! Πρέπει να τελειώνουν! Και εμείς ως Σύλλογοι έχουμε μείνει πίσω. Και εγώ προσωπικά, δεν τα έχω κυνηγήσει  Στέλνω μηνύματα, ερχόμαστε σε επαφή ο ένας με τον άλλο… Θα πρέπει όμως όλα αυτά κάποια στιγμή να τελειώνουν! Αυτά τα πράγματα στην Ευρώπη οδηγούν στη φυλακή! Ήμουν με αστυνομικό της Ασφάλειας που μου έλεγε ότι “όταν σταματήσω κάποιον σε έλεγχο και βρίσκω Lonarid, του ζητάω συνταγή. Κι εάν δεν έχει συνταγή πηγαίνω με Εισαγγελέα στο φαρμακείο που έδωσε το Lonarid. Και εμείς ακόμη παίζουμε με αυτά, τουλάχιστον στην επαρχία καθώς δεν ξέρω τι συμβαίνει στα μεγάλα αστικά κέντρα. Αυτά πρέπει να τελειώνουν. Εγώ δεν θεωρώ κανέναν φαρμακοποιό που κάνει αυτά τα πράγματα, συνάδελφο. Και δεν θέλω ούτε να κατεβαίνω σε ψηφοδέλτια ούτε να συμμετέχω σε Σύλλογο με τέτοιους ανθρώπους. Κι εάν το κάνουν από άγνοια, ας σταματήσουν να το κάνουν. Νομίζω ότι εμείς οι ίδιοι βγάζουμε τα μάτια μας. Για να τελειώνουν όλα αυτά θα πρέπει οι Σύλλογοι να γίνουν πιο δυναμικοί στα κομμάτια αυτά».          

Πηγή dailypharmanews