Θέση του Χαρίση Ιωάννη, μέλος του ΦΣ Τρικάλων

Κύριε Λουράντο, 

καταρχάς να σας ευχαριστήσω για τις ώρες που θυσιάζετε στον αγώνα να συμμαζέψετε τα ασυμμάζευτα. Και τελείως άκαρπες να βγουν οι προσπάθειες, ο τελευταίος που είναι να κατηγορηθεί είναι αυτός που έτρεξε. Και δεν εννοώ μόνο εσάς, αλλά τον κάθε συνάδελφο που σε κάθε αγώνα ήταν εκεί, και όχι κρυμμένος μέσα στο φαρμακείο του ή στην παραλιακή πίνοντας τον καφέ του.

Ωστόσο, θα ήθελα να εκφράσω τη δυσαρέσκεια μου, ως προν τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να οργανωθεί ένα πλάνο αντίδρασης.Και εννοώ

1) Παρά την πίεση του χρόνου, θα έπρεπε πριν παρθεί απόφαση ΓΣ του ΠΦΣ, να προηγηθούν ΓΣ τοπικές, όπως έκανε ο Αχαίας στις οποίες να έχουν προλάβει να ενημερωθούν τα κατά τόπους διοικητικά να ενημερώσουν τα μέλη για τις ιδέες, ώστε οι εκλέκτορες να κατεβούν στη ΓΣ , πιο οργανωμένοι. Μία τέτοια συνάντηση, θα ενίσχυε την ομόνοια των μελών, ενώ μία τελεσίδικη απόφαση του ΓΣ, μπορεί να φέρει πολλές συνελεύσεις αντίθετες

Το θέμα είναι καυτό, κανένας δεν ισχυρίζεται το αντίθετο. Αλλά η απεργία δεν έχει ισχύ με το όνομα της, μόνο και μόνο επειδή ονομάζεται απεργία, αλλά με την πιθανότητα του αποτελέσματος της, μέσω του μέτρου πίεσης. Οπότε
2) θα πιεστεί ο κόσμος? Ασφαλώς όχι, Θα έλθει να πάρει το "δανεικό του" φάρμακο, ίσως και διπλάσια ποσότητα, και θα το φέρει μετά. Θα ξεχαστεί να πάρει το δανεικό του? Θα πάει στον ΦΑΝΙΕ που θα είναι ανοιχτός και θα το αγοράσει. Η "μαντάμ" της εκάλης αμ δεν έχει ΦΑΝΙΕ κοντά, θα το πάρει από το eshop. Ο μόνος που ίσως ταλαιπωρηθεί θα είναι ο παππούς της επαρχίας, που θα έχει κλειστό το φαρμακείο στο χωριό του και θα πάει στον απεργοσπάστη του διπλανού χωριού ή της πόλης να προμηθευτεί τα φάρμακα του.

3) Οι απεργίες έχουν προαπαιτούμενα, μηχανισμούς διαφύλαξης, διάρκεια και σκοπό. Ας παραβλέψουμε όλα τα υπόλοιπα που μας καίνε εως τώρα πχ ωράριο, αθέμιτος ανταγωνισμός και ας πούμε ότι θέλουμε να περάσουμε στο ιδιοκτησιακό το γερμανικό μοντέλο. Τι θα κάνουμε? Θα απεργήσουμε μέχρι να δούμε τι θα ψηφιστεί? Θα συνεχίσουμε να απεργούμε και μετά μέχρι να το πάρουν πίσω? Θα συνεχίσουμε να κάνουμε απεργία μεχρί τι αποδεκτό ποσοστό απεργοσπαστών? Γιατί αν κάνουμε οι μισοί απεργία, δεν έχει νόημα. Αν είναι να κάνουμε 3 μέρες απλά για να κάνουμε, πάλι δεν έχει νόημα.... Οπότε σε τι αποσκοπούμε... Η κοινωνία δε θα θορυβηθεί, πόσο μάλιστα οι Αθηναίοι, που έστω λίγο πιο απομακρυσμένα θα βρίσκουν λύσεις.
Οι προτάσεις μου:

Το κράτος δεν το νοιάζει η απεργία μου, μιας και απλά θα βάλει τα τρολ  και τα κανάλια να στέψουν τον κόσμο απέναντι στο φαρμακοποιό. Αλλά τους νοιάζει το πολιτικό κόστος. Οπότε
1) Μία και μοναδική 24ωρη απεργία ως έναυσμα
2) Δημιουργία αυτοκόλλητων (όχι αφισών) μαύρων, που θα διακοσμήσουν με μηνύματα τη βιτρίνα κάθε φαρμακείου για τουλάχιστον ένα μήνα. Πρέπει όλα τα φαρμακεία, αντί για τα αυτοκόλλητα του κάθε δερμοκαλλυντικου να περάσουν ένα μήνυμα στον κόσμο κατά της κυβέρνησης. "Τι σημαίνει πρώτη φορά αριστερά, τι σημαίναι Τρόικα". Να κουμπώσουμε στο μυαλό του κόσμου, ότι το φαρμακείο στοχοποιείται, όπως στοχοποιείται και ο ίδιος με τους φόρους, όπως και το παιδί του που μένει άνεργο. Αυτό σημαίνει αλλαγή ιδιοκτησιακού.Να περνανε από 11000 Φαρμακεία και να βλέπουν ένα θλιβερό μήνυμα, αυτό των μέτρων

3) Με την είσοδο των ΜΥΣΥΦΑ σε τρίτα κανάλια, θα κατεβούν οι καρτέλες των εφημεριών μέχρι 

α) να οριστεί υπερωριακή αμοιβή ως αρμόζει σε κάθε εργαζόμενο ή
β)να υποχρεωθεί και το τρίτο κανάλι να διανυκτερεύει, με το χώρο του OTC cornen ομοίως.
4) Να επιδοτηθουν από τον κρατικό προυπολογισμό η λειτουργία των τοπικών συλλόγων, Από τη στιγμή που ο σύλλογος έιναι υπεύθυνος για τη σύνταξη των εφημεριών, ως δαπανηρή υποχρέωση, πρέπει το λειτουργικό κόστος να μην το επωμίζεται ο ιδιώτης αλλά το κράτος.