Το Μεγάλο Σάββατο φθάνει. Οι 2 παρατάξεις , Θεοδοσιακοί και Λουραντικοί έχουν επιδοθεί σε έναν αγώνα διεκδίκησης της προεδρίας με τη μία επιστολή να διαδέχεται την άλλη εξαλείφοντας κάθε κύρος που αρμόζει σε μία τέτοια διαδικασία. Ίσως να είναι και αναγκαίο κακό μιας και οι περισσότεροι Έλληνες έχουμε συνηθίσει να ψηφίσουμε αυτόν που θα μας πάρει την προηγούμενη μέρα τηλέφωνο και θα πας πει "Φίλε μου, θέλω τη στήριξη σου γιατί αν βγει ο άλλος θα...." (Όπως και χτες που ο αγαπητός Άδωνις είπε ότι αν βγει ο Τσίπρας ,τα λεφτά που προχτές δήλωσε ότι δεν έχει , θα τα βγάλει στο εξωτερικό.
Ας θυμηθούμε όμως λίγα πράγματα του παρελθόντος.
1)Βαγιωνάς -ο Γέρος
Ο Άνθρωπος που επί χρόνια σημάδευε την ιστορία του ΠΦΣ και του ΕΟΦ. Οι γνώμες διίστανται , αλλά νομίζω ότι σε αυτών οφείλονται τα περισσότερα εγκλήματα αλλά και τα ευεργετήματα του κλάδου. Μπλεγμένος βαθιά στο πολιτικό σύστημα, ο άνθρωπος απλά εξουσίαζε. Ίσως και ο μοναδικός πραγματικός ηγέτης με άπειρα κακά και καλά , που για να αναλυθούν θέλουν μέρες συζήτησης. Στα θετικά του, η διορατικότητα του να προστατέψει τα ΜΥΣΥΦΑ , βλέποντας χρόνια μπροστά, συνδέοντας τους με το χώρο που τους ανήκει, το φαρμακείο με την τοποθέτηση κουπονιού όπως και τα λοιπά φάρμακα.
2) Αμπατζόγλου ο Τεχνοκράτης
Θεωρητικά , βοήθησε στον εκσυγχρονισμό του ΙΚΑ, συνέβαλε στην ηλεκτρονική συνταγογράφηση. Έπεσε πάνω στην πατάτα που καίει, όταν τα πράγματα άρχιζαν να σκουραίνουν. Ικανότατος ΑΛΛΑ αδιαμφισβήτητα πολιτικό πιόνι. Διότι, όταν από τη μία προστατεύεις τον κλάδο σου, αλλά από την άλλη το κόμμα που σε διορίζει πρόεδρο του ΙΚΑ ή του ΟΑΕΔ, καταστρέφει το επάγγελμα σου, τότε είναι λογικό να αμφισβητούνται οι προθέσεις σου. Για να μην παρεξηγηθώ, θεωρώ τιμή για ένα φαρμακοποιό να είναι πρόεδρος κάποιοι τέτοιου οργανισμού, ειδικά του ΙΚΑ μιας και είναι σαφέστατα καταλληλότεροι από τους αγράμματους που ενίοτε διορίζονται, αλλά στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή ήτανε κάπως.....
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΟΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ
1) Λουράντος ο παρορμητικός
Άξιος και ικανός ο πρόεδρος του ΦΣΑ (αν και Ολυμπιακός...)
Στα μείον του ότι μερικές φορές χάνει τον έλεγχο στην ομιλία, ίσως είναι πιο παρορμητικός από ότι πρέπει. Στα μείον του, έχω να του καταλογίσω ότι ίσως έπρεπε να χειριστεί λίγο πιο διπλωματικά το θέμα του ωραρίου στο ξεκίνημα, όταν ο Λοβέρδος μαεστρικά άρχισε να ανοίγει τις κερκόπορτες. Αλλά η κρίση γίνεται εκ των υστέρων, χωρίς να μπορώ να πω ότι λειτουργώντας αλλιώς θα είχαμε άλλη έκβαση. Θεωρώ ότι αν δεν έπιανε το τρικ του Λοβέρδου κάτι άλλο θα έβρισκαν να μας διασπάσουν.
Στα συν του.
Είναι νέο αίμα, και μου αρέσει να αλλάξει η διοίκηση, να έρχονται άλλες ιδέες.
Έχει τσαμπουκά, έχει cojones, δεν τον νοιάζει να έρθει σε κόντρα, δε σκύβει το κεφάλι. Παρόλο που δεν είμαι στο σύλλογο Αθήνας, έχω ακούσει τα καλύτερα..
Κατεβαίνει με νέο τιμ, με τον πρόεδρο της Αχαίας και της Λάρισας, νέα παιδιά όπως ο Δαγρές και κάποια παλιά ονόματα τους οποίος σέβομαι ως αγωνιστές.
2) Θεοδοσιάδης ο "χαμηλών τόνων"
Ο πρόεδρος της Θεσσαλονίκης , κατεβαίνει με μία "ρετσινιά" αυτή του φιλοκυβερνητικού. Δε μπορώ να εκτιμήσω πόσο πρόσκειται στη Νέα Δημοκρατία ως φανατικό μέλος ή μέχρι το επίπεδο που υποχρεούται κάποιος να μπλέκεται ως πρόεδρος του ΠΦΣ. Διότι , το μπλέξιμο πάντα χρειάζεται. Θεωρώ ότι τον έκαψαν άλλα μέλη του συμβουλίου του, οι αυλικοί, που ενώ η ΓΣ αποφάσιζε να δώσουμε το στίγμα μας στις ευρωεκλογές εναντίον της ΝΔ, αυτοί απλά προσδοκούσαν θέσεις να βολευτούν , υπονομεύοντας τον αγώνα του ΠΦΣ και τον πρόεδρο.
Επί της προεδρίας του ο σύλλογος έχασε τα περισσότερα,. Το θέμα όμως είναι, αν ήταν άλλος , θα χάναμε λιγότερα ή περισσότερα? Εγώ δεν ξέρω να σας απαντήσω. Από τα μέλη που κατεβαίνει , γνωρίζω ελάχιστα μόνο το Βαλτά και τον κο Ζήκα, οι οποίοι έχουν αφήσει θετικές εντυπώσεις.
Στα μειον του
Η φθορά που έχει ο κάθε απερχόμενος. Οι "πρώην αυλικοί του". Η έλλειψη κάποιων δημοκρατικών διαδικασιών
Στα συν του , η εμπειρία του στο να διοικεί, στο σοβαρό ύφος που οφείλει να έχει ένας πρόεδρος του ΠΦΣ, ίσως και η καλύτερη σχέση με τους εκλέκτορες του ΠΦΣ.
Ποιός είναι ο κακός και ποιός ο καλός?
Η απάντηση είναι απλή, και οι δύο υποψήφιοι είναι αξιότατοι. Μακάρι να μπορούσαν να δώσουν χέρια και να βρεθεί επιτέλους μια κοινή γραμμή..
Τι πρέπει να αλλάξει στον ΠΦΣ?
Η απάντηση είναι μία , η νοοτροπία μας ως μέλη.
Εμείς ζητήσαμε διευρυμένο ωράριο.
Εμείς ζητήσαμε ελεύθερο ωράριο.
Εμείς ζητήσαμε δίκτυο φαρμακείων από ένα φαρμακοποιό.
Εμείς δεν τηρήσαμε εφημερίες.
Εμείς δεν πηγαίναμε στις συνελεύσεις των συλλόγων γιατί είχαμε άλλες δουλειές.
Εμείς σπάσαμε την απεργία.
Εμείς , δυο τρεις, υπογράψαμε ατομικές συμβάσεις με τον ΕΟΠΥΥ
Εμείς δεν κλείνουμε για διακοπές
Εμείς καννιβαλίζουμε τις τιμές στα παραφάρμακα
Εμείς μείναμε πωλητές μαγικών χαπιών και ματζουνιών και όχι επιστήμονες.
Εμείς κρατήσαμε με το κληρονομικό με αυτόν τον άθλιο τρόπο. (δεν μιλώ για πλήρη απελευθέρωση αλλά η κατάντια της μετάβασης του φαρμακείου σε οποιονδήποτε αγοράζει πτυχίο,χωρίς να αξιολογείται ορθά η ικανότητα του να ασκεί ορθώς το επάγγελμά του ή αν είναι ανάμεσα στους καταλληλότερους μέσω "ΑΣΕΠ", απλά προκαλεί )
Εμείς ψηφίζουμε στις εκλογές των συλλόγων το τελευταίο τηλεφώνημα και όχι τον ικανό
Εμείς στις βουλευτικές εκλογές κοιτάζουμε στιγμιαία τη τσέπη μας και όχι το μέλλον μας.
Αν δεν αλλάξουμε εμείς, τότε ούτε ο Λουράντος ούτε ο Θεοδοσιαδης θα αλλάξουν κάτι. Και θα χάσουμε και τα υπόλοιπα.
Τι μας έμεινε?
Η συλλογική σύμβαση
Η ιδιοκτησία στα χέρια του φαρμακοποιού και όχι σε εταιρικό κεφάλαιο
Τα ΜΥΣΥΦΑ προς το παρόν.
Τι θα κάνουμε?
Σκεφτόμαστε και ψηφίζουμε τον πιο ικανό, όχι τον πιο φίλο, όχι τον πιο όμορφο. Η γραμμή είναι λεπτή, και οι δύο είναι ικανοι και έξυπνοι. Αλλάζουμε νοοτροπία. Επιμορφωνόμαστε. Συμμετέχουμε ενεργά, και ομαδικά και ατομικά. Ο καθένας από ένα λιθάρι. Καιρός για τεμπελιά δεν υπάρχει, περιθώρια για λάθη ανήκουν ήδη στο παρελθόν.
Χαρίσης Γιάννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου