Η Καθημερινή στο Έργο της.....

Οι άνεργοι των «κλειστών επαγγελμάτων»

Tου Κωστα Καλλλιτση
Η επιστολογράφος είναι 23 ετών, πτυχιούχος της Φαρμακευτικής Σχολής Αθηνών, κάτοχος άδειας ασκήσεως επαγγέλματος, αλλά όχι άδειας ιδρύσεως φαρμακείου. Μας γράφει για να διαμαρτυρηθεί για τα τείχη που της στερούν το ανθρώπινο δικαίωμα στην εργασία. Τείχη που υπήρχαν, που προσδοκούσε ότι θα γκρεμισ, αλλά μένουν εκεί, θεόρατα, με την ίδια (όπως και εκατοντάδες συναδέλφους της…) αποκλεισμένη - απέξω. «Ο νέος νόμος όχι μόνο δεν ανοίγει το επάγγελμα, αλλά το παραδίδει οριστικά στα χέρια των εχόντων φαρμακείο φαρμακοποιών», γράφει. Της παραχωρούμε τη στήλη.
«Με τον νέο νόμο η κληρονομικότητα ενισχύεται, διότι οι φαρμακοποιοί θ
α συνεχίσουν να κάνουν συστεγάσεις με τα παιδιά τους. Οι υποτιθέμενοι συνεταιρισμοί θα ευλογήσουν τις αγοραπωλησίες, για όσους δεν έχουν παιδιά. Η μείωση των πληθυσμιακών ορίων στο 1:1000 δεν θα εξασφαλίσει νέες θέσεις επειδή ήδη σε κάποιες περιοχές (ιδίως στις μεγάλες πόλεις) είναι υπερκαλυμμένες λόγω του δικαιώματος όσων ήδη έχουν φαρμακείο να το μεταφέρουν όπου επιθυμούν, παρακάμπτοντας τα ισχύοντα πληθυσμιακά και γεωγραφικά κριτήρια όταν η άδειά τους έχει συγκεκριμένη παλαιότητα.
» Το ανέκδοτο περί αύξησης της φαρμακευτικής δαπάνης αν ανοίξουν νέα φαρμακεία, που επικαλούνται οι έχοντες φαρμακείο φαρμακοποιοί, πρέπει να τελειώνει. Η φαρμακευτική δαπάνη είναι καθαρά ζήτημα συνταγογραφήσεων, δεν είναι θέμα αριθμού φαρμακείων. Οπως είναι γνωστό, 3.200 φαρμακεία ανά την επικράτεια είχαν τζίρο πάνω από 500.000 ευρώ ετησίως μόνο από τα Ταμεία -- εικάζω όχι μόνο με διαφανή μέσα, αλλά και με πλαστές συνταγογραφήσεις.
» Οι έχοντες φαρμακείο απαξιώνουν όλους εμάς, λέγοντας ότι θα πληγεί το ελληνικό φαρμακείο επειδή εμείς (οι… Τούρκοι;) θέλουμε να ανοίξουμε την επιχείρησή μας χωρίς να τους πληρώσουμε ούτε τη φήμη, ούτε τον αέρα, ούτε την “πελατεία” και χωρίς να υποχρεωθούμε, σώνει και καλά, να πάμε στην Ανω Ραχούλα - γιατί δεν πάνε οι ίδιοι ή δεν στέλνουν τα παιδιά τους αν πράγματι αγωνιούν για το γεροντάκι της επαρχίας;..
Αραγε, σε τι θα ενοχλούσε αν άνοιγε πλήρως το επάγγελμα (με άρση πληθυσμιακών και γεωγραφικών περιορισμών); Ποιος, αλήθεια, βλάπτεται επειδή το κράτος θα αντλούσε επιπλέον έσοδα στα άδεια ταμεία του;
» Διεκδικώ το ανθρώπινο δικαίωμα της εργασίας και της επιλογής επαγγελματικού αντικειμένου - όπως, άλλωστε, ορίζει και το Σύνταγμα. Είναι ανήκουστη η καταστρατήγηση των επαγγελματικών δικαιωμάτων ανθρώπων που εισήλθαν στα ελληνικά πανεπιστήμια με 19.000 μόρια, μελέτησαν και πήραν το πτυχίο τους στην ώρα του. Δεν υπάρχει άλλο επάγγελμα που να απαγορεύεται στον νέο επιστήμονα να το ασκήσει. Αρνούμαι να έχω λιγότερα δικαιώματα από το αγέννητο παιδί ή και το εγγόνι των εχόντων φαρμακείο. Είναι τόσο θλιβερό να θεωρούμαι μη πολίτης στη χώρα που γεννήθηκα και μεγάλωσα…»
Συνήθως, μιλάμε για το άνοιγμα των επαγγελμάτων με νούμερα. Οι έχοντες την εξουσία ρέπουν να εξυπηρετούν τους «πελάτες τους», τους «μέσα» και λησμονούν τους «έξω», τις στρατιές των νέων ανθρώπων που θέλουν να ανοίξουν μια δουλειά όχι για να βολευτούν σε αυτήν και να αντλούν μια ανέντιμη πρόσοδο σε βάρος της κοινωνίας (όχι για να έχουν 35% κρατικά προστατευμένο λιανικό κέρδος…), αλλά για να ζήσουν και να ευδοκιμήσουν προσφέροντας υπηρεσίες στην κοινωνία. Τα «κλειστά επαγγέλματα» στερούν τα δικαιώματα χιλιάδων νέων. Δεν προσφέρουν ακριβότερες και χειρότερες υπηρεσίες, μόνο. Παράγουν ανέργους. Οπως την Ειρήνη…